پایگاه اطلاع‌رسانی ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز «مجموعه بیانات رهبر معظم انقلاب» در خصوص قاچاق کالا را منتشر کرده است.
قاچاق از عواملی است که به تولید داخلی ضربه اساسی وارد میکند و در پی آن مسأله اشتغال در کشور دچار آسیب جدی میشود؛ لذا مبارزه با قاچاق کالا از مطالبات مهم رهبر معظم انقلاب است. بر همین اساس پایگاه اطلاع‌رسانی epe.ir «مجموعه بیانات رهبر معظم انقلاب» در خصوص قاچاق کالا را منتشر کرده است.
فهرست
::سال 1399
- بیانات در ارتباط تصویری با مجموعه‌های تولیدی [17 /2 /1399]
- سخنرانی نوروزی خطاب به ملت ایران [3 /1 /1399]
::سال 1398
- بیانات در دیدار جمعی از دانشجویان [1 /3 /1398]
- بیانات در دیدار مسئولان نظام با رهبر انقلاب [24 /2 /1398]
- بیانات در دیدار جمعی از فرماندهان نیروی انتظامی [8 /2 /1398]
::سال 1397
- بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت [7 /6 /1397]
- دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت با رهبر انقلاب [24 /4 /1397]
- بیانات در دیدار کارگران [10 /2 /1397]
- بازدید رهبر انقلاب از نمایشگاه کالای ایرانی [10 /2 /1397]
- بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی [1 /1 /1397]
::سال 1396
- بیانات در دیدار نخبگان جوان علمی [26/7 /1396]
- دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت با رهبر انقلاب [4 /6 /1396]
- بیانات در دیدار مسئولان نظام [22 /3 /1396]
- بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی [1 /1 /1396]
::سال 1395
- دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری با رهبر انقلاب [19 /12 /1395]
- بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت [3 /6 /1395]
- بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم [11 /5 /1395]
- بیانات در دیدار مسئولان نظام [25 /3 /1395]
- بیانات در دیدار رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی [16 /3 /1395]
- بیانات در دیدار معلمان و فرهنگیان [13 /2 /1395]
- بیانات در دیدار کارگران [8 /2 /1395]
- بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی [1 /1 /1395]
::سال 1394
- بیانات در دیدار مسئولان نظام [2 /4 /1394]
- بیانات در دیدار جمعى از کارگران سراسر کشور [9 /2 /1394]
- بیانات در حرم مطهر رضوی [1 /1 /1394]
::سال 1393
- بیانات در دیدار مردم آذربایجان شرقی [29 /11 /1393]
- بیانات در دیدار اعضای ستاد بزرگداشت روز ملّی مهندسی [6 /11 /1393]
::سال 1391
- بیانات در اجتماع کارگران کارخانه‌جات تولیدی داروپخش [10 /2 /1391]
- بیانات در دیدار جمعى از نخبگان و برگزیدگان علمى [13 /7 /1391]
::سال 1388
- بیانات در دیدار مردم مریوان [26 /2 /1388]
- قسمتی از بیانات در دیدار جمعی از معلمان، پرستاران و کارگران [9 /2 /1388]
::سال 1385
- بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی [29 /3 /1385]
::سال 1383
- بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت [4 /6 /1383]
- بیانات در دیدار مردم استان همدان [15 /4 /1383]
- (غیرمشروح) بیانات در مراسم روضه‌خوانی ایام فاطمیه [12 /4 /1383]
::سال 1382
- بیانات در جلسه پرسش و پاسخ دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی [22 /2 /1382]
- بیانات در شورای عالی اشتغال [15 /2 /1382]
::سال 1381
- بیانات در نشست هیأت دولت در خصوص سیستان و بلوچستان [18 /12 /1381]
- بیانات در دیدار خانواده‌های شهدا، جانبازان، اساتید و دانشجویان شهرستان زابل [11 /12 /1381]
- بیانات در دیدار رؤسای طوایف و قبایل استان سیستان و بلوچستان [6 /12 /1381]
- بیانات در دیدار روحانیون اهل تسنن استان سیستان و بلوچستان [6 /12 /1381]
- بیانات در جمع مردم زاهدان در استادیوم آزادی [4 /12 /1381]
::سال 1380
- (غیر مشروح) بیانات در دیدار عمومی [24 /10 /1380]
- بیانات در دیدار گروه کثیری از اصناف [10 /4 /1380]
- بیانات در دیدار استانداران سراسر کشور [25 /1 /1380]
::سال 1379
- بیانات در جمع مردم استان اردبیل [3 /5 /1379]
::سال 1378
::سال 1376
- بیانات در اجتماع باشکوه مردم بندرعباس [2 /6 /1376]
::سال 1375
- بیانات در جمع مردم ارومیه در استادیوم [27 /6 /1375]
مبارزه با قاچاق و منع جدّی واردات بی‌رویه
یکی از حمایتها که بسیار مهم است، مبارزه با قاچاق است؛ یعنی واقعاً قاچاق یک آفتی است برای کشور که باید به معنای حقیقی کلمه با این آفت مبارزه کرد.
یکی از کارهای لازم، منع جدّی واردات بی‌رویه است. این همه بنده تأکید کردم بر روی مسئله‌ی واردات؛ باز هم انسان میبیند به بهانه‌های مختلف یک جاهایی واردات [صورت میگیرد]. به ما نامه می‌نویسند و شکایت میکنند؛ یک دستگاهی می‌گوید که ما مثلاً این وسیله را با زحمت زیادی درست کردیم به نصف قیمت، به یک سوّم قیمت، [امّا] فلان دستگاه دولتی که به این وسیله احتیاج دارد، میرود با تولیدکننده‌ی خارجی قرارداد می‌بندد، وارد میکند؛ خب این کار نباید بشود. اگر چنانچه این کار در یک موارد مهمّی انجام بگیرد، باید اسمش را گذاشت جنایت، خیانت. البتّه همیشه این جور نیست، و از روی غفلت گاهی انجام میگیرد، امّا گاهی هم واقعاً جنایت و خیانت است.
«جهش تولید» هم که بنده امسال مطرح کردم، در واقع از ابزارهای قدرت است. تولید [باید] جهش پیدا بکند؛ نه فقط رونق تولید که سال گذشته گفتیم. رونق تولید یعنی در تولید یک حرکتی به وجود بیاید که این انجام گرفته است امّا این کافی نیست. ما احتیاج به خیلی بیش از این داریم؛ جهش تولید. البتّه جهش تولید لوازمی دارد؛ فقط مسئله این نیست که صاحب سرمایه یا صاحب کارگاه همّت بکند برای تولید بیشتر؛ این احتیاج دارد به اینکه تمام دستگاههای ذی‌ربط کار خودشان را انجام بدهند؛ جلوی قاچاق گرفته بشود، جلوی واردات بی‌رویه گرفته بشود، به تولیدکننده مشوّق‌هایی داده بشود، با کسانی که از کمکهای مالی دولتی سوء استفاده میکنند برخورد جدّیِ قضائی بشود. امثال اینها کارهای زیادی است که اگر این کارها انجام بگیرد -که انشاءالله امسال باید این کارها انجام بگیرد- جهش تولید تحقّق پیدا خواهد کرد.
نمونه‌هایی از کارهایی که میتواند نسل جوان را در نقش و شأنِ محور بودنِ حرکت عمومی جامعه کمک کند و ظرفیّت لازم را به آنها بدهد.
فعّالیّتهای اطلاعاتی مردمی.
خیلی از کارهایی که دستگاههای اطّلاعاتی ما یا نمیتوانند انجام بدهند یا به دلایل مختلفی لابه‌لای کارها می‌ماند، گاهی به وسیله‌ی عناصر هوشیار و آگاه اطّلاع‌‌رسانی میشود و تأثیر داشته. به خود ما گاهی اطّلاع‌‌رسانی شده، تأثیر کرده و دنبال شده و کارهای مثبتی انجام گرفته. فرض کنید [اطّلاع‌رسانیِ] یک سوء استفاده در زمینه‌ی قاچاق، در زمینه‌ی واردات گوناگون؛ مثل همین‌هایی که حالا یکی از دوستان اینجا اسم آوردند، خوراک سگ و امثال اینها؛ مجموعه‌هایی میتوانند در این زمینه‌ها فعّال باشند.
باید با قاچاق، دلالی‌ها، خریدهای خیانت‌کارانه‌ی ارزاق عمومی و احتکار، بدون هراس از جنجال‌ها، برخورد قاطع شود و همه باید از دولت در این عرصه حمایت کنند.
یک نکته‌ی مهم به نظر من که اینجا یادداشت کرده‌ام، این است که شما در رابطه‌ی با این «رونق تولید» که ما گفتیم، میتوانید نقش‌آفرینی کنید؛ حالا نقش‌آفرینی، یکی همین است که ایشان گفتند: امنیّت وقتی که بود، تحرّک اقتصادی به طور طبیعی آسان میشود، ممکن میشود؛ اگر امنیّت نباشد، تحرّک اقتصادی، یا مشکل میشود، یا حتّی ناممکن میشود. پس ایجاد امنیّت کمک میکند به اینکه شما به آن خواسته‌ی مطلوبی که عبارت است از رونق اقتصادی کمک کنید؛ این یک راه است لکن فقط این نیست. یکی از مشکلات ما در رونق اقتصادی، قاچاق است، قاچاق؛ [و همین طور] واردات بی‌رویّه -حالا مسؤولینش جدا هستند- آن واردات رسمی که از گمرکات و ورودی‌های رسمی و مانند اینها وارد میشوند، یک مسئله است، مسئله‌ی قاچاق یک مسئله‌ی دیگر است. شما میتوانید با قاچاق به معنای واقعی کلمه مبارزه کنید. امروز متأسّفانه قاچاق دوطرفه است؛ یک چیزهایی قاچاقی وارد میشود که تولید را نابود میکند، شکست میدهد؛ یک چیزهایی قاچاقی خارج میشود. همین الان ما گزارش داریم که بعضی از اجناس مورد نیاز مردم، اجناس کشاورزی و مانند اینها را افراد میروند با قیمت‌های زیادتر از معمول از آن کشاورز یا از آن تولیدکننده می‌خرند برای اینکه ببرند یک جای دیگر بفروشند. این صرفاً هم سودطلبی نیست؛ آدم احساس میکند پشت این، یک نقشه‌ای، یک فکری، یک دستی وجود دارد؛ چون یک جاهایی را اینها هدف میگیرند که نشان‌دهنده‌ی این است که یک قصد سوئی وجود دارد؛ فقط این نیست که حالا طرف بخواهد سود بکند. اینها را شما اگر مراقب باشید، به نظر من از جمله‌ِی چیزهای خیلی مهم است.
یک نکته‌ی دیگری که شماها میتوانید نقش ایفا کنید در داخل کشور که دیگر ربطی به این رونق تولید ندارد، مسئله‌ی امنیّت فضای مجازی است. امروز فضای مجازی در زندگی مردم، دیگر مثل پنج سال پیش و ده سال پیش نیست؛ گسترش فضای مجازی یک گسترش بسیار وسیع و عظیمی است. خب، این فضای مجازی منافعی دارد، امکاناتی دارد، خطراتی هم دارد، خطرات بزرگی هم دارد. اگر چنانچه این فضا ناامن باشد برای مردم، ضررش را مردم می‌بَرند. شما خب -حالا پلیس فتا و مانند اینها هم که هست، کارهایی میکنید- در این زمینه میتوانید به معنای واقعی کلمه، به طور جدّی وارد بشوید و کار کنید که آن وقت، همکاری شما با قوه‌ی قضائیّه، هم در این قضیّه، هم در آن قضیّه‌ی قبلی که مربوط به رونق تولید بود و مسئله‌ی قاچاق، مهم است.
بخش دوّم هم مبارزه‌ی با مفسد و بستن منافذ فساد است؛ چشمِ باز مدیران؛ آنچه نیاز است این است. ببینید، همین تازه یک گزارشی وزارت اطّلاعات برای ما فرستاد، من نگاه کردم این گزارش را دیدم از آبان 96 تا تیر 97، 56 اخطار در مورد مسائل مربوط به فساد اقتصادی، به دستگاههای مختلف دولت از طرف وزارت اطّلاعات داده شده! خب این کار اطّلاعات، کار خوبی است؛ من نمیدانم چقدرش دنبال شده چقدرش دنبال نشده، [امّا] این مهم است که نگاه کنیم ببینیم در طول مثلاً چند ماه، وزارت اطّلاعات برخورد کرده با یک رقمِ به این بزرگی؛ یعنی 56 مورد را وزارت اطّلاعات مطرح کرده و ذکر کرده. [در خصوص] همین حوادثی هم که اخیراً پیش آمد، حالا آقای دکتر روحانی اشاره کردند و بیان کردند توجیهاتی را که درست است توجیهات ایشان، منتها واقع قضیّه این است که در کنار این توجیهات، یک مقداری غفلت و بی‌توجّهی مدیریّتی انجام گرفته. وقتی‌که ما میخواهیم ارز را به هر دلیلی وارد بازار کنیم -[چون] این را لازم میدانیم، این را وسیله‌ای برای پایین آوردن قیمت ارز میدانیم- باید این کار را با چشمِ باز انجام بدهیم تا این‌جور نشود که در این شرایطِ سختِ ما، چند میلیارد دلار بیفتد دست یک عدّه‌ی معدودی که یا قاچاق کنند، یا ببرند در کردستان عراق بفروشند، یا در بازار داخلی آن را نقد کنند، یا به‌عنوان گردشگری بگیرند جور دیگر عمل کنند -که خب این را همه میدانند- و یا به‌عنوان آوردنِ یک کالایی ثبت سفارش کنند [ولی] یک کالای دیگر را بیاورند؛ اینها خب چیزهایی است که مدیریّتها میتوانند اینها را [مراقبت] کنند که این را من با آقای رئیس‌جمهور هم قبلاً در میان گذاشتم. این‌جور هم نیست که ما لازم باشد بالای سرِ هر یک نفری یک پلیس بگذاریم که ببینیم چه‌کار میکند؛ نه، امروز خب شیوه‌هایی وجود دارد، روشهایی وجود دارد، روشهای پیشرفته‌ای وجود دارد؛ میشود اینها را کنترل کرد. باید کنترل کرد یعنی باید با چشمِ باز مراقبت کرد. این مدیریّت اقتصادی است. من به‌نظرم می‌آید شما میتوانید این کار را بکنید، دولت ما میتواند این کار را بکند؛ این کاری نیست که جزو محالات باشد یا جزو مشکلات فوق‌العاده باشد؛ نه؛ اهتمام لازم است، ورود مجاهدانه‌ی در وسط میدان لازم است و این کارها را میتوانید انجام بدهید.
ایشان «اشراف و اعمال قدرت دولت بر مبادلات مالی برای جلوگیری از عملیات مخرب نظیر قاچاق و پول‌شویی» را ضروری دانستند و با اشاره به برخی تخلفات انجام‌شده در استفاده از ارز دولتی گفتند: باید با سامانه‌های مربوط و یا مقررات قانونی جلوی چنین تخلفات آشکاری گرفته شود.
یکی از چیزهایی که در باب مسئله‌ی حمایت از کالای ایرانی بنده تأکید دارم و بارها هم این را گفته‌ایم -حالا آقای وزیر هم اینجا هستند- و انشاءالله بایست به‌طور جدّی در دولت و اطراف قضیّه دنبال بشود مسئله‌ی جلوگیری از واردات بی‌رویّه و جلوگیری جدّی از قاچاق است که شکایت و گِله‌ی خیلی از این مسؤولان و کسانی که در زمینه‌ی مسائل کالای ایرانی فعّالند [مثل] کارآفرین، سرمایه‌گذار، کارگر ماهر و دیگران این است که جنس خارجی می‌آید، غالباً هم با کیفیّت پایین و رقابت میکند -رقابت نابرابر و نامتوازن- با جنس داخلی و رواج جنس داخلی را محدود میکند؛ این از جمله‌ی چیزهایی است که حتماً بایستی جلویش گرفته بشود. البتّه مطالبی که آقای وزیر امروز اینجا گفتند و کارهایی که انجام گرفته است یا دارد انجام میگیرد اینها کارهای باارزشی است؛ انشاءالله دنبال کنند که تحقّق پیدا بکند و خروجی کارها دیده بشود، یعنی احساس بشود خروجی کارها؛ و انشاءالله روزبه‌روز جامعه‌ی کارگری ما، بخصوص جوان‌های عزیز کارگر، به آینده دلگرم‌تر و امیدوارتر بشوند.
یکی از الزامات، مبارزه‌ی جدّی با قاچاق است که متأسّفانه در سال‌های گوناگون، این مبارزه‌ی جدّی بدرستی انجام نگرفته است و باید انجام بگیرد. البتّه اخیراً شنیدم که وزارت اقتصاد در گمرک یک سامانه‌ای را به راه انداخته‌اند؛ نقل کرده‌اند که این سامانه بسیار مؤثّر است، بسیار مفید است برای اینکه جلوی قاچاق را بگیرد؛ بسیار خوب، این کار را دنبال کنند و این کار حتماً تحقّق پیدا بکند. جلوی قاچاق باید گرفته بشود. و مردم هم جنس قاچاق را، جنسی را که می‌فهمند این جنس قاچاق است، مقیّد باشند متعصّبانه این جنس را مصرف نکنند تا قاچاقچی برایش صرفه نداشته باشد که این کار را انجام بدهد. آمارهای کارشناسان جوان ما از تأثیر مخرّب واردات بر تولید کشور، آمارهای بسیار مهمّی است. کارشناس‌های جوانی هستند که در این زمینه‌ها کار میکنند و بسیار خوب می‌فهمند؛ اینها یک آماری را آوردند به بنده دادند و نشان دادند که فلان مقدار واردات، چقدر شغل را در کشور از بین میبرد! آن‌وقت ما از بیکاری جوانها مینالیم؛ واردات هم همینطور بیخودی مثل سیل وارد کشور میشود. پس بنابراین یکی از انواع حمایت هم این است که در داخل با قاچاق و با واردات بی‌رویه مبارزه بشود.
یکی از انواع حمایت هم سرمایه‌گذاری فعّالان اقتصادی در امر تولید است. این‌جور نباشد که فعّالان اقتصادی دنبال کارهای سوداگرانه بیشتر بچرخند؛ اگر می‌خواهند سرمایه‌گذاری بکنند، سرمایه‌گذاریِ در امر تولید [بکنند]. اگر چنانچه نیّتشان را خالص کنند، خدایی کنند، برای کشور انجام بدهند، این سرمایه‌گذاری میشود عبادت؛ سرمایه‌گذاری سود دارد امّا چون برای پیشرفت کشور است، برای کمک به مردم است، این میشود یک عبادت.
خب، این مسائل مربوط به این مسئله‌ی حمایت از کالای ایرانی بود. من توصیه‌ام این است: همانطور که عرض کردم، با تعصّب دنبال کالای ایرانی بگردید؛ فروشنده، کالای ایرانی بفروشد؛ خریدار، کالای ایرانی بخرد؛ مسئولین تولید ایرانی را کمک کنند و حمایت بکنند و از واردات و قاچاق جلوگیری کنند؛ این بحث تمام شد.
سابعاً مسئولان اقتصادی، اقتصاد مقاومتی را جدّی بگیرند. تولید داخلی، منع واردات، جلوگیری از قاچاق؛ اینها آن اوّلی‌هایش است. امسال سال اشتغال است. الان هم ما درواقع در نیمه‌ی دوّم مهرماه هستیم؛ یعنی بیش از نیمی از سال گذشته. در زمینه‌ی اشتغال و در زمینه‌ی تولید داخلی و تولید ملّی، فعّالیّتها باید افزایش پیدا کند؛ باید مضاعف بشود، عقب‌ماندگی‌ها باید جبران بشود. یک مدّتی گرفتار انتخابات و حرفهای انتخاباتی و این حرفها بودیم، وقت گذشت؛ باید جبران کنند تا بتوانیم به یک جایی برسیم در این زمینه. من گفتم، به سرمایه‌گذار خارجی ما خوشامد میگوییم امّا دل نمیبندیم به کار سرمایه‌گذار خارجی؛ چون اعتباری به او نیست. سرمایه‌گذار خارجی امروز می‌آید، فردا به‌خاطر یک حادثه‌ای، مشکل درست میکند برای ما. سرمایه‌گذارهای خارجی بیایند، سرمایه‌گذاری هم بکنند منتها تکیه‌ی اقتصاد کشور باید به مسائل داخلی باشد. ظرفیّت‌های داخلی کم نیست، زیاد است و کارهای اوّلی هم که باید انجام بگیرد، کارهای روشن و خوبی است و آقای دکتر ستّاری هم اشاره کردند. این منطق هم منطق درستی است که ما اقتصادمان اقتصاد نفتی است، اقتصادِ منبع‌محور است -یعنی همینطور سرمایه را بفروش و بخور؛ سرمایه است دیگر- این باید تغییر پیدا بکند؛ باید مبتنی بشود بر ارزش افزوده. ما حتّی سنگهای قیمتی‌ای را هم که داریم -سنگهای ساختمانی قیمتی‌ای که در کشور وجود دارد- خیلی‌هایش همینطور آماده‌نشده به خارج صادر میشود که این چیز خیلی عجیبی است و بعضی از این وزرای ما در این زمینه‌ها واقعاً کوتاهی کرده‌اند. خب، این چند نکته در مورد مسائل سیاسی.
ایشان، مسئله‌ی بانکها، سرمایه‌گذاری، رشد نقدینگی و مسئله‌ی قاچاق را در موضوع اقتصاد مهم دانستند و تأکید کردند: مسئولانی که در دولت با اقتصاد، ارتباط مستقیم دارند باید مانند یک تیم هماهنگ، تصمیم‌گیری و عمل کنند و دیگران نیز به آنها کمک نمایند.
مسئله‌ی قاچاق؛
یکی از مسائل مهم مسئله‌ی قاچاق است. به‌طور جدّی بایست در مسئله‌ی قاچاق ]برخورد بشود[.
دو مسئله‌ی مهم در زمینه‌ی تولید وجود دارد: یکی مسئله‌ی واردات است، یکی مسئله‌ی قاچاق است. من قبلاً هم این را گفته‌ام، تذکّر داده‌ام، الان هم مجدّداً عرض میکنم. واردات کالاهایی که در داخل به‌قدر کافی تولید میشود، بایستی به‌صورت یک حرام شرعی و قانونی شناخته بشود؛ آنچه در داخل تولید میشود، از خارج وارد نشود. اینکه ما نگاه کنیم ببینیم کالاهای مصرفی ما، از خوراک گرفته تا پوشاک، تا وسایل منزل، تا کیف و کفش بعضی از بانوان، تا وسایل مدرسه و دفتر و قلم و امثال اینها از خارج بیاید، این مایه‌ی شرمندگی است! انسان احساس شرم میکند؛ هم در مقابل تولیدکننده‌ی داخلی احساس شرم میکند، هم در مقابل آن کسی که این جنس را از بیرون برای ما می‌فرستد. با این امکاناتی که در کشور هست، نگذاریم این راه به این شکل ادامه پیدا بکند، واقعاً جلوی واردات به‌معنای واقعی کلمه گرفته بشود. بعضی از اجناس اساسی هست که در داخل قابلیّت تولید دارد امّا درعین‌حال وارد میشود، در حالی‌که میشود در اینجا تولیدش کرد؛ ولو امروز نداریم و امروز تولید نمیشود امّا قابل تولید کردن است. بنده چند سال قبل از این شنیدم که علوفه را وارد میکنند. گفتیم خب علوفه که واردکردنی نیست، با این‌همه مراتع و مزارع و مانند اینها؛ گفتند علوفه احتیاج به فلان جنس دارد که این جنس در داخل کشور تولید نمیشود. گفتیم خب تولید کنید! یک جنس کشاورزی را -حالا بنده یادداشت دارم و اسمش هم مشخّص است، نمیخواهم حالا بخصوص اسم بیاورم- می‌توان تولید کرد و در داخل قابل تولید است، خب تولید کنید که مجبور نباشید علوفه‌ی گوسفندان خودتان را از خارج وارد بکنید. [پس] یکی مسئله‌ی واردات است که خیلی مهم است.
یکی [هم] مسئله‌ی قاچاق است قاچاق کالاها بسیار مهم است. گفته میشود 15 میلیارد دلار صرف قاچاق میشود؛ این عدد، حدّاقلّی است که امروز گفته میشود؛ این خیلی رقم بالایی است؛ تا 20 میلیارد و 25 میلیارد هم گفته میشود! اینها ضربه‌ی به اقتصاد کشور است؛ جلوی قاچاق باید گرفته بشود. البتّه آن کسانی که مسئول مبارزه‌ی با قاچاقند، سوراخ دعا را گم نکنند! ما میگوییم بروید با باندهای قاچاق مبارزه کنید. من میگویم از مبادی رسمی کشور که جنس قاچاق وارد میشود، آن کسی که مأمور این کار است، خیانت نمیکند، ]بلکه] کوتاهی میشود، خیانت نیست. به بنده گزارش دادند که از فلان بندر -یک بندر مشخّصی- در روز مثلاً سه هزار تا پنج هزار کانتینر وارد کشور میشود. از مجموع این سه هزار یا پنج هزار، فقط 150 کانتینر بازدید میشود! خب چرا؟ بقیّه بازدید نمیشود و می‌آید؛ وقتی داخل انبار رفت، معلوم میشود که جنس قاچاق است که وارد شده است؛ [آن هم] از مبادی رسمی کشور! حالا آنچه از مرزهای غیررسمی وارد میشود که بحث دیگری است؛ یا از مناطق آزاد همین‌جور؛ باید جلوی اینها گرفته بشود؛ و میتوانیم. من به رئیس‌جمهور محترم همین را گفتم و تذکّر دادم که آن کسانی که صاحب‌نظر و مطّلعند، گفتند که ما میتوانیم وسایلی بیاوریم که همین کانتینر را بدون اینکه احتیاج به توقّف داشته باشد، در حال عبور بازدید کند؛ خب این ابزار را به وجود بیاورند؛ اگر لازم است بخرند یا وارد کنند یا تولید کنند. ما میتوانیم جلوی قاچاق را بگیریم. بنابراین یکی از مسائل مهم قاچاق است. مقصود ما این است، نه چیزهای جزئی؛ اینکه بروند در بازار رضای مشهد سراغ فلان فروشندهی انگشتر نقره که «تو قاچاق وارد کردی» یا دمِ مرز، مثلاً فرض کنید [بروند سراغ] فلان خانواده را که با یک مختصر جنس کوچکی که از این‌طرف مرز به آن‌طرف [میبرد]، زندگی‌اش دارد میگذرد، مسئله اینها نیست؛ مسئله، آن حرکت عظیم قاچاق است.
رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه راه‌هایی برای اثرگذاری عینی در زندگی مردم وجود دارد، افزودند: شکایات مردم و دیدگاه‌های صاحب‌نظران به‌دست ما می‌رسد و باید در مسائلی نظیر تولید، اشتغال، از بین بردن رکود به معنای واقعی کلمه، قاچاق و واردات و صادرات به‌گونه‌ای عمل کرد که مردم تأثیر آن را در زندگی خود کاملاً احساس کنند اما اکنون اینگونه نیست.
مبارزه‌ی جدّی با قاچاق -همین مسئله‌ی انهدام [کالای قاچاق]- بسیار مهم است؛ البتّه بعضی از مرتبطین با این مسائل، به ما گفتند که بعضی از این اقلام را میشود بازصادر کرد، [یعنی] برگرداند و صادر کرد؛ خیلی خب، این را حرفی ندارم، یعنی من این را الان اعلام میکنم. اینکه ما گفتیم حتماً منهدم کنند جنس را، جنس قاچاق را، این شامل آن قاچاقهای جزئی و شامل این کوله‌برها و مانند اینها نیست؛ ما باندهای قاچاق و کارهای بزرگ [را میگوییم]، اینهایی که بازار کشور را تحت تأثیر قرار میدهد.
]در موضوع[قاچاق، بنده به مسئولین گفته‌ام که آقاجان! وقتی شما آن باند قاچاقچی را پیدا میکنید و آن جنس کلان قاچاق را که چند هزار تُن وزن آن است، وارد کشور میکنید، این جنس را جلوی چشم همه آتش بزنید؛ ضربه بزنید به قاچاقچی، به جنس دارای مشابه داخلی. خب معلوم است وقتی‌که جنس خارجی وارد شد -چه از مبادی ورودی قانونی مثل گمرک و امثال اینها، چه از مبادی قاچاق که متأسّفانه خیلی هم زیاد است- تولید داخلی میخوابد. وقتی تولید داخلی خوابید، همین وضعی پیش می‌آید که امروز هست: جوان ما بیکار میشود، اشتغال ما کم میشود، رکود بر کشور حاکم میشود، وضع زندگی و معیشت مردم دشوار میشود. اینها را که دیگر از طریق ارتباط با آمریکا و با اروپا نمیشود حل کرد، اینها را خودمان باید حل بکنیم. اینها کارهایی است که به عهده‌ی خود ما است؛ راه این است.
جلوگیری جدّی از قاچاق با روشهای جهادی و انقلابی. مسئله‌ی قاچاق خیلی مسئله‌ی مهمّی است و با شوخی شوخی و آهسته‌کاری و مانند اینها هم کاری پیش نمیرود؛ باید یک کار جهادی قاطعِ انقلابی کرد.
مسئله‌ی قاچاق که اشاره کردند و بنده هم مکرّر اشاره کرده‌ام، خیلی جدّی است؛ یعنی واقعاً قاچاق، خنجری است که به پشت نظام وارد میشود. یک عدّه‌ای برای خاطر منافع شخصی خودشان، منافع کشور را با قاچاق لگدمال میکنند؛ باید با این مبارزه کرد، باید با این مقابله کرد. البتّه بدیهی است که این مقابله آسان نیست؛ برای خاطر اینکه آن کسانی که درآمدهای میلیاردی از قاچاق دارند، به این آسانی‌ها دست برنمیدارند. باید برخورد کرد؛ این برخورد را البتّه دولت باید بکند، امّا پشتوانه‌ی این برخورد دولتی، مجلس است؛ شما هستید که باید بخواهید، باید تصمیم بگیرید، باید برنامه‌ریزی کنید. این‌هم درباره‌ی مسائل مربوط به اقتصاد.
اصلاح الگوی مصرف؛ این حقیر، بارها راجع به اصلاح الگوی مصرف صحبت کرده‌ام -در سخنرانی‌های اوّل سال، با مسئولین، در جلسات خصوصی، در جلسات عمومی- امّا الگوی مصرف ما هنوز اصلاح نشده؛ ما بد مصرف میکنیم. همین مسئله‌ی جنس خارجی که من چند روز قبل(6) اینجا در حسینیّه، با جمعی در میان گذاشتم، از همین قبیل است. این قاچاقهای ده‌ها و صدها میلیاردیِ وسایل لوکس، از همین قبیل است. این بچّه‌بازی‌های داخل خیابانها -که بچّه‌پول‌دارهای نوکیسه، با آن خودروهای کذائی می‌آیند دائم راه میروند، دائماً رژه میروند، دائماً پُز میدهند- به‌خاطر همین چیزها است؛ اصلاح الگوی مصرف. این را باید از کودکی به این جوان و نوجوان یاد داد.
خب، حالا بیاییم سر تولید داخلی. بنده برای تولید داخلی حقّ زیادی را قائلم. تولید داخلی بایستی به‌عنوان یک چیز مقدّس شمرده بشود. حمایت از تولید داخلی باید یک وظیفه شناخته بشود؛ همه خودشان را موظّف بدانند از تولید داخلی حمایت بکنند. یکی از راهها این است که جنسی که مشابه داخلی دارد، مطلقاً از خارج وارد نشود؛ این را من بارها گفته‌ام -حالا مسئله‌ی قاچاق را بعد عرض خواهم کرد؛ مسئله‌ی قاچاق هم خودش یک مسئله‌ی مهمّی است- به شکل رسمی وارد نشود. روشهایی [هم] دارد؛ بالا بردن تعرفه‌ها یا جلوگیری از واردات در آنجایی که مشابه داخلی وجود دارد. [البتّه] بهانه‌هایی آورده میشود -من آن بهانه‌ها را هم میدانم، آنها را هم شنیده‌ام؛ حالا اشاره هم خواهم کرد- [امّا] اصل باید این باشد که تولید داخلی ترویج بشود. من اطّلاع پیدا کردم که در تهران -حالا شاید در شهرستان‌ها هم هست- بعضی از فروشگاه‌ها مقیّد شده‌اند که جز تولید داخلی را نفروشند؛ تابلو هم زده‌اند؛ عکسش را گرفتند برای من آوردند و من دیدم. تابلو زده‌اند، تابلوی بزرگ، که در این فروشگاه فقط تولید داخلی فروش میرود. بارک‌الله! آفرین بر این انسان باغیرت، بر این انسان مصلح! هرچه در این فروشگاه هست، تولید داخلی است. نقطه‌ی مقابلش، فروشگاه‌هایی هستند که وقتی انسان وارد میشود، هرچه چشم میگرداند، تولید خارجی است. متأسّفانه بعضی از این فروشگاه‌ها که فروشگاه‌های بزرگ هم هستند، مربوط به خود دستگاههای حکومتی‌اند! چرا این کار را میکنند؟ این کار باید زشت شمرده بشود. شما میخواهی کارگر داخلی را بیکار کنی، کارگر بیگانه را بهره‌مند و برخوردار کنی برای پُز دادن! جنسهای دارای نشان خارجی را [می‌آورند]، یک عدّه پولدار هم -پولدارهای نوکیسه‌ی تازه‌به‌دوران‌رسیده که متأسّفانه در کشور کم نداریم- دنبال نشانهای خارجی‌اند؛ به قول خودشان برندهای خارجی. بنده از این کلمه‌ی «برند» هم خیلی بدم می‌آید. فروش کالای خارجی و مصرف کالای خارجی باید در جامعه به‌عنوان یک ضدّ ارزش شناخته بشود، مگر آنجایی که مشابه داخلی‌اش نیست. آنجایی که مشابه داخلی‌اش نیست، خب بله، اشکالی ندارد؛ ما که دور خودمان حصار نکشیده‌ایم؛ ما با دنیا ارتباط داریم، تعامل داریم، میخریم، میفروشیم؛ ممکن است یک جاهایی هم باشد که تولید داخلی اصلاً به‌صرفه نباشد -از این قبیل هم داریم مواردی را- [واردات] اشکالی ندارد. آنجایی که ما تولید داخلی داریم و میخواهیم داشته باشیم و کارگر ما مشغول آن کار است و ارزش افزوده ایجاد میکند، آنجا ما برویم این تولید داخلی را کنار بگذاریم، شبیه این را از خارج بیاوریم با قیمت گاهی چندبرابر و به‌خاطر اینکه این نشان خارجی دارد، نشان فلان کارخانه‌ی معروف فلان کشور اروپایی را دارد، این را مصرف بکنیم، این باید ضدّ ارزش شمرده بشود.
یک مسئله هم مسئله‌ی قاچاق است. بنده مکرّر با مسئولین دولتی در دولتهای مختلف راجع به همین مسئله‌ی واردات که صحبت میکنیم، میگویند اگر ما تعرفه‌ها را خیلی بالا ببریم یا جلوی واردات را بگیریم، همین جنس [به‌صورت] قاچاق می‌آید. به نظر شما این دلیل درستی است؟ خب، جلوی قاچاق را جدّی باید گرفت. ما تا حالا در مبارزه‌ی با قاچاق خیلی جدّی عمل نکرده‌ایم؛ در مبارزه‌ی با قاچاق جدّی عمل کنید. مراد من از قاچاق، فلان کوله‌بَرِ ضعیفِ بلوچستانی نیست که میرود آن‌طرف یک چیزی را برمیدارد روی کول خودش می‌آورد این‌طرف؛ اینها که چیزی نیست، اینها اهمّیّتی ندارد؛ با آنها مبارزه هم نشود اشکالی ندارد. من قاچاقهای سازمان‌یافته‌ی بزرگ را میگویم؛ ده‌ها کانتینر یا صدها کانتینر اجناس گوناگون قاچاق وارد کشور بشود؟ خب، باید برویم برخورد کنیم با اینها؛ ما دولتیم، ما قدرت داریم، ما میتوانیم؛ به‌طور جدّی با اینها برخورد کنیم. چند مرتبه که برخورد جدّی بشود، یا جلویش گرفته خواهد شد یا لااقل بسیار کاهش خواهد یافت. قاچاق بلای بزرگی است برای کشور؛قاچاق از واردات دولتی و گمرکی بسیار بدتر است: اوّلاً سلامت جنس معلوم نیست؛ ثانیاً درآمدی از آن عاید دولت نمیشود؛ ثالثاً همان اِشکال واردات را دارد که کساد کردن بازار تولید داخلی است. اینها آسیبهای کوچکی نیست؛ باید با قاچاق به‌طور جدّی مقابله کرد. دستگاه مقابله‌ی با قاچاق را باید خیلی جدّی گرفت؛ قوی‌ترین آدمهایمان را باید بگذاریم برای این کار؛ و میشود؛ عقیده‌ی بنده این است که میشود؛ یا جلویش گرفته خواهد شد یا اگر بکلّی هم جلوگیری نشود، بخش مهمّی‌اش کاهش خواهد یافت. این یک مسئله‌ی بسیار اساسی است.
یک مسئله‌ی دیگری که خیلی مهم است و من این را هم باز با تعدادی از وزرای ذی‌ربط -چه وزرای کشاورزی، چه وزرای صنعتی و چه بعضی از مسئولین دیگر دولتی- مکرّر در گذشته درمیان گذاشته‌ام، [این است که] گاهی اوقات یک جنسی در داخل میتواند تولید بشود، [امّا] بعضی‌ها که از واردات آن جنس سودهای کلانی میبرند می‌آیند جلوی این تولید داخلی را میگیرند؛ اگر شد با رشوه -آقا، این کارخانه را تعطیل کن یا نساز و این پول را بگیر- اگر زیر بار نرفت، با تهدید، با جنایت. من نمیخواهم حالا اسم کالاها را بیاورم؛ کالاهایی را می‌شناسیم که توان داخلی تولید در آنها هست امّا وارد میشود به‌خاطر اینکه یک عدّه‌ای از واردات منتفعند و نمیگذارند در داخل تولید بشود. یک نفر آدم مبتکر می‌آید، سرمایه‌ای هم دارد، فلان جنسی را که بسیار مصرفش در کشور زیاد است میخواهد تولید کند؛ میروند میگویند آقا! این را شما تولید نکن! ده میلیارد یا سی میلیارد بگیر تولید نکن؛ یا آن‌طرف زیر بار میرود و خودش را راحت میکند، یا اگر زیر بار نرفت، به او فشار می‌آورند و انواع و اقسام مشکلات را برایش درست میکنند، موانع قانونی سر راهش سبز میکنند، یا بالاخره در نهایت جنایت میکنند، به او ضربه میزنند و طرف را پشیمان میکنند. اینها چیزهای مهمّی است، اینها چیزهای امنیّتی است، اینها چیزهای ساده‌ای نیست، با این چیزها نمیشود ساده برخورد کرد. قاچاق این‌جوری است؛ سمّ تولید داخلی، قاچاق است.
با فساد مبارزه‌ی جدّی بشود، با ویژه‌خواری مبارزه‌ی جدّی بشود، با قاچاق مبارزه‌ی جدّی بشود؛ اینها دارد به اقتصاد کشور لطمه می‌زند و ضررش را مردم میبرند. اگر ما در مقابل آن مجموعه‌ای که فرض بفرمایید با زدوبست‌هایی در زمینه‌ی مسائل اقتصادی ویژه‌خواری میکنند، خودشان را از امتیازات ویژه برخوردار میکنند و یا دچار فساد پولی و مالی و اقتصادی میشوند، سهل‌انگاری کنیم، قطعاً کشور ضرر خواهد کرد؛ نباید سهل‌انگاری بشود. البتّه در مقام بیان و در روزنامه‌ها و جنجال و بخصوص با جهت‌گیری‌های سیاسی، حرفهای قشنگ خوبی زده میشود امّا اینها فایده‌ای ندارد. حالا یک مجرم اقتصادی را مثلاً فرض کنیم دستگیر کردند، روزنامه‌ها درباره‌اش بنویسند و عکس و تفصیلات و کارهایی مانند اینها را با اهداف جناحی و سیاسی بکنند، اینها فایده‌ای ندارد؛ دو صد گفته چون نیم کردار نیست. باید جلوی آن فسادی را که امروز ممکن است پیش بیاید بگیرند و مانع فساد بشوند. قاچاق همین جور است؛ مانع قاچاق ]بشوند]. باید با قاچاق، به‌معنای واقعی کلمه مبارزه کنند.
دولت اصرار داشته باشد و خود را موظّف و مقیّد بداند که از تولیدات داخلی استفاده کند؛ حتّی با مقداری اغماض؛ عیبی ندارد. گاهی میگویند فلان چیز، کیفیّت خارجی را ندارد؛ اشکال ندارد؛ اگر میخواهیم کیفیّت پیدا کند، باید کمکش کنیم. [اگر] کمک بکنیم، کیفیّتش هم بالا خواهد رفت والّا روزبه‌روز تنزّل پیدا خواهد کرد. مقابله‌ی جدّی با واردات بی‌منطق، یکی از کارهای لازم است؛ مقابله‌ی جدّی با قاچاق، یکی از کارهای لازم است؛ پرداختن به کارگاه‌های تولیدی کوچک و متوسّط - که من امسال، اوّل سال هم روی این تکیه کردم(9) یکی از کارهای بسیار لازم است؛ بازنگری در سیاستهای پولی و فعّالیّتهای نظام بانکی کشور، که به این هم من اوّل سال اشاره کردم و صاحب‌نظران و دلسوزان، در این زمینه حرفهای مهمّی دارند که باید این حرفها شنیده شود و به آنها توجّه بشود. اینها کارهایی است که بایستی انجام بدهیم.
یکی دیگر از ارکان، دستگاه مبارزه‌ی با قاچاق است. مسئله‌ی مبارزه‌ی با قاچاق را این‌همه ما تأکید کردیم؛ دولتهای مختلف از سالها پیش همینطور مرتّب آمده‌اند رفته‌اند؛ خب، این کار یک کاری است که باید تحقّق پیدا کند و این هم ممکن است؛ نگویند نمیشود، کاملاً میشود؛ جلوی قاچاق را به‌طور قاطع بگیرند. بنده یک وقتی گفتم فقط سرِ مرز دنبال قاچاق نروید؛ میلیاردها دلار امروز در داخل کشور - که حالا من چون رقم دقیقش را مختلف میگویند، نمیتوانم معیّن بکنم که چقدر؛ امّا رقمهای گزافی گفته میشود - دارد صرف جنس قاچاق میشود. قاچاق را از لب مرز و از پیش از مرز تا داخل مغازه دنبال کنید. این، یک قلم بسیار مهم است؛ یک کار بسیار مهم است. و آن کسانی که این کار را بکنند، آنها هم دارند مجاهدت میکنند، آنها هم دارند عبادت میکنند؛ این هم حسنه است.
یکی از کارهای اساسی، تسهیل سرمایه‌گذاری است؛ یکی از کارهای اساسی کاهش واردات کالاهای مصرفی است؛ یکی از کارهای اساسی مبارزه‌ی با قاچاق است. کارهای گوناگونی را مسئولین دولتی میتوانند انجام بدهند؛ بخشی از آنها این چیزهایی بود که من اینجا عرض کردم. البتّه این کارها همه کارهای دشواری است؛ گفتن این حرفها آسان است، عمل کردن آنها مشکل است. امّا همین کار مشکل را مسئولین حتماً بایستی انجام بدهند چون مسئله مسئله‌ی مهمّی است.مردم هم میتوانند نقش ایفا کنند. آن کسانی که قادر بر سرمایه‌گذاری هستند، سرمایه‌گذاری‌شان را متوجّه تولید کنند و در تولید سرمایه‌گذاری بکنند. کسانی که مصرف‌کننده هستند – که همه‌ی ملّت ما در واقع مصرف‌کننده‌اند – محصولات داخلی را مصرف کنند که من روی این بارها و بارها تکیه کردم و امروز هم عرض میکنم و تکیه میکنم. همه سعی بکنند محصولات داخلی را مصرف بکنند، کارگر ایرانی را حمایت بکنند، کارگاه تولیدی داخلی را با مصرف کردن [محصول] آن رونق بدهند.
مبارزه‌ی جدّی با قاچاق از جمله‌ی کارهای لازم در اقتصاد کشور است.
سعی کنید که این فشار واردات بر کشور را کم کنید؛ این یک مسئله‌ی واقعاً مهمّی است. امروز فشار واردات، کشور را دارد از پا درمی‌آورد؛ بهانه‌های مختلفی هم وجود دارد. مثلاً مسئله‌ی قاچاق؛ رقمهایی که این روزها میگویند، رقمهای عجیب‌وغریبِ گیج‌کننده‌ی بیست و چند میلیارد قاچاق ]است[! واقعاً سر انسان گیج میرود. خب، حالا آن‌وقت به بهانه‌ی اینکه قاچاق نشود، پس ما راه را باز کنیم که از طریق قاچاق نیاید، از طریق گمرکات بیاید که ما بتوانیم سودی هم ببریم؛ این به نظر من منطق قوی‌ای نیست؛ کاری کنید که محصولات کشور مقهور واردات نشود. این محصولات همان محصولاتی است که در این بخشهای مختلف به‌وسیله‌ی جوان‌های بااستعداد ما، مردان مؤمن ما، توانای ما، بعضاً نابغه‌ی ما دارد به‌وجود می‌آید و تولید میشود. این یک نکته است که به نظر من بسیار مهم است.
از ابعاد مختلف، کارهای گوناگونی باید انجام بگیرد: مسئله‌ی تقویت مهارتها در محیط کار، مسئله‌ی نگرشهای درست مدیریّتی، مسئله‌ی توانمندسازی نیروی کار، مسئله‌ی ایجاد احساس امنیّت؛ هم برای کارگر، هم برای سرمایه‌گذار -یعنی برنامه‌ها، قوانین و مقرّرات باید جوری باشد که هم کارگر احساس امنیّت کند و خاطرجمع باشد، هم سرمایه‌گذار احساس امنیّت کند- مسئله‌ی مواجهه‌ی درست با اخلال اقتصادی. یکی از اخلالهای اقتصادی، مسئله‌ی قاچاق است. یکی از اخلالهای اقتصادی، سوءاستفاده‌های گوناگون از سرمایه‌های ملّی است؛ از ذخائر متعلّق به مردم در بانکهای کشور است.
همین جا من راجع به محصولات تولیدى کشور - که یکى از دوستان اینجا اشاره کردند، من هم یادداشت کرده بودم که بگویم - نکته‌اى را عرض کنم. خوشبختانه ما در کشور و در بخشهاى مختلف، محصولات کیفى داریم. قسمت عمده‌اى از تولیدات کشور، مصرف کننده‌اش دستگاه‌هاى دولتى ما هستند. دستگاه‌هاى دولتى بایستى جزم و عزم داشته باشند بر این که جز تولیدات داخلى - در آن مواردى که تولید داخلى وجود دارد - هیچ چیز دیگر مصرف نکنند. یعنى واقعاً در محصولاتى که مشابه داخلى دارد، مطلقاً ممنوع بشوند که از خارج چیزى وارد نکنند. این را بخواهید، در دولت مطرح کنید، آقاى رئیس جمهور به دستگاه‌هاى دولتى دستور بدهد؛ و این ممکن است. ما این را تجربه کرده‌ایم. در مواردى به صورت قاطع به یک دستگاهى گفته شد که این کارى که دارد انجام میگیرد، باید هیچ محصول غیر ایرانى در آن به کار نرود؛ و شد، و به بهترین وجهى هم انجام شد. اگر مدیران ما عزم را جزم کنند براى اینکه محصول ایرانى را، تولید ایرانى را به کار بگیرند، هم تولیداتِ باکیفیت هست، هم خود این کار موجب میشود که در تولیدات داخلى کیفیت بالا برود. این کار را حتماً بایستى انجام بدهند.
البته من شنیدم که دستگاه‌ها و بانکها و اینها حمایتشان از تولیدات داخلى هم ضعیف است؛ یک جاهائى آن تولیدکننده‌ها به خاطر عدم حمایت، به ورشکستگى کشیده میشوند. با این مسئله هم بایستى حتماً در خود دولت مقابله بشود؛ یعنى دستور داده بشود.
بله، یک نکته‌اى هم گفته شد، که اتفاقاً من هم همین را اینجا یادداشت کردم؛ که گاهى اوقات در معاملاتى که دستگاه دولتى با تولیدکننده‌ى داخلى میکنند، بدحسابى هست؛ در حالى که وقتى این معامله را با یک صنعتگر خارجى میکنند، پول را نقد میدهند؛ اما این را همین طور کش میدهند - یک سال، دو سال - طلب او را هم نمی‌پردازند. باید جلوى اینها گرفته شود.
در خصوص این منطقه، یکی از چیزهائی که بسیار مهم است، مسئله‌ی سرمایه‌گذاری است؛ سرمایه‌گذاریهای صنعتی و سرمایه‌گذاریهای کشاورزی که ایجاد اشتغال کند. وقتی اشتغال به قدر کافی وجود نداشته باشد، راه‌های صحیح باز نباشد، آن وقت جوانان ما متأسفانه متوسل میشوند به راه‌های غیر صحیح؛ به قاچاق و امثال اینها. قاچاق یک بلیه برای کشور و برای اقتصاد کشور یک درد است؛ یک ویروسِ بشدت فلج کننده است. جوانان ما نباید در وضعی قرار بگیرند که احساس کنند ناچار باید به این راه غیر منطقی، غیر قانونی و غیر مشروع متوسل شوند. این جزو همتهای اصلی دولت است و دولت به این همت گماشته است. شما هم باید کمک کنید؛ باید در این مسئله همکاری کنید. قاچاقی که انجام میگیرد، درست است که برای عامل آن، سود به همراه دارد، اما سود اصلی را کسانی میبرند که در پشت پرده‌ی این حرکتِ ظاهری قرار دارند؛ افراد سوءاستفاده‌چی و فرصت‌طلبان بدون اینکه زحمتی متحمل شوند، بدون اینکه خطری آنها را تهدید کند، بیشترین سود را میبرند، آن وقت جوان مؤمن ما به خاطر استیصال یا به هر جهت دیگر خودش را در معرض خطر قرار میدهد. این باب بایستی مسدود شود و این با سرمایه‌گذاریهای درست و ایجاد اشتغال در همه‌ی مناطق کردستان، در همه‌ی بخشهای شهرستانهای کردستان، بخصوص شهرستانهائی که نزدیک مرزند مثل مریوان، این معنا امکان‌پذیر است و من دیدم مسئولین کشور، خوشبختانه به این نکته توجه دارند، رو این مسئله فکر کردند. باید زمینهای فراهم شود که سرمایه‌گذاریهای خوبی انجام بگیرد تا اشتغال ایجاد شود، تا جوان بتواند معیشت خود را از راه صحیح، از راه قانونی، از راه حلال تأمین کند.
در مورد مسئله‌ی کار آنچه که من بر آن تأکید کرده‌ام و امروز هم تأکید میکنم، این است که ما باید فرهنگ کشور خودمان را به سمت ترویج تولید داخلی تنسیق و تنظیم کنیم و پیش ببریم؛ این خیلی چیز مهمی است. در گذشته، سال‌های متمادی این فرهنگ به ملت ما تزریق شده است که به دنبال مصنوعات و ساخته‌های بیگانه و خارجی بروند. وقتی گفته می‌شد این جنس خارجی است، این یک استدلال تام و تمامی بود برای بهتر بودن و مرغوب‌تر بودن این جنس. این فرهنگ باید عوض شود. البته کیفیت تولید داخل در این مؤثر است، تبلیغ نکردن بی جا و بی‌رویه‌ی تولیدات خارجی در این مؤثر است، تشویق کارآفرین داخلی در این مؤثر است، وجدان کاری در کننده‌ی کار- چه کارگر ساده یا کارگر مجرب یا مهندس کار- در این مؤثر است، دولت نقش دارد، مسئولین نقش دارند، خود کارگر نقش دارد، کارآفرین نقش دارد، تاجر واردکننده‌ی کالای خارجی نقش دارد. همه باید دست به دست هم بدهند تا تولید داخل رجحان پیدا کند؛ ارزش پیدا کند و فرهنگی بر جامعه‌ی ما و بر ذهن‌های ما حاکم شود که مصرف کردن تولید داخلی را ارزش بدانیم. ما به قیمت به کار واداشتنِ یک کارگر بیگانه که تولید او را مصرف میکنیم، یک کارگر داخل کشور را بیکار میکنیم. همه‌ی مسؤولین کشور، سیاست‌گذاران کشور، مسؤولان تبلیغات کشور، خود کارآفرینان، خود کارگران، دولت، بخشهای مربوطه به این نکته باید اهمیت بدهند. امروز خوشبختانه بسیاری از محصولات و مصنوعات داخل کشور برتر و گاهی بسیار برتر از مشابه‌های بیرونی و خارجی است. چرا ما باید نسبت به مصنوعات خودمان بی‌اعتنا باشیم؟ گذشت آن روزی که وابستگان به دستگاه قدرت به دست خودشان، با بیانات زهرآگین خودشان تلقین می‌کردند که ایرانی قادر به تولید و ساخت نیست. آنها ایران را عقب انداختند. آنها به روح ابتکار و شوق کار در کشور لطمه زدند. انقلاب آمد وضع را عوض کرد. امروز جوانان ما پیچیده‌ترین کارها را دارند انجام میدهند. این همه زیرساخت در کشور به وجود آمده است برای کارهای بزرگ، این همه کارهای پیچیده‌ی فنی با ذهن و ابتکار جوان ایرانی دارد انجام میگیرد. مسؤولین دنبال این کارند. امروز باید رو بیاورند همه به سمت مصنوعات و تولیدات داخلی؛ این باید یک فرهنگ شود. البته یک بخش مهم از این هم مربوط میشود به امنیت شغلی کارگران، که این هم بایستی همه به آن توجه داشته باشند؛ کارگر فارغ‌البال باشد؛ مطمئن باشد؛ امنیت شغلی داشته باشد و کارفرما و کارگر، سرمایه‌گذار و کارگر، مدیر کارگاه و کارگر دست به دست هم بدهند، برادروار، کارها را پیش ببرند.
ما احتیاج داریم که از سرمایه‌گذاری حمایت بشود؛ کارآفرینی بشود؛ تولید داخلی ترویج بشود؛ با قاچاق و فساد مجدّانه مبارزه بشود؛ اشتغال به عنوان یک مبنای اصلی و یک هدف مهم دنبال بشود؛ ثبات و شفافیت و انسجام سیاستها و مقررات اقتصادی انجام بشود - مقررات اقتصادیای که امروز یک چیزی بگوییم، فردا عوضش بکنیم، فایده‌ای ندارد - مقررات اقتصادی و قوانین ما باید هم ثبات داشته باشند که مردم بتوانند روی آن برنامه‌ریزی کنند، هم باید منسجم باشد و با هم بخواند و شفاف باشد.
شما کارهای جدیدی را امسال شروع کردید که به نظر من کارهای خوبی است: مبارزه‌ی با قاچاق به صورت کارآمد و بنیانی، وزارت رفاه و تأمین اجتماعی، سازمان گردشگری و میراث فرهنگی؛ اینها کارهای امسال شماست و شروع کار نو در سال آخر یک دولت، به نظر من نشانه‌ی خوبی است از اینکه مسؤولان دولتی احساس نمیکنند که بناست تاریخ انقلاب و کشور با جابه‌جاییها ختم شود؛ نه، همچنان‌که دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما میکاریم تا دیگران بخورند؛ ما بنیان میگذاریم تا دیگران تکمیل کنند؛ تا دیگران از آن استفاده کنند و بهره ببرند.
این سه کاری که شما امسال شروع کردید، به نظر من یکی از پیامهای بسیار خوب و مثبتی که دارد این است که دولت احساس نمیکند که چون سال پایانی دولت است، پس پایان نظام جمهوری اسلامی است؛ نه، دولت کارهایی را بنیانگذاری میکند، تا دیگران بیایند و ان‌شاءاللَّه آن را دنبال کنند. اتفاقاً این کارهایی که شروع شده، کارهای بسیار خوبی است. مسأله‌ی قاچاق حقیقتاً برای کشور خطر است و مبارزه‌ی کارآمد با قاچاق یکی از خدمات بسیار بزرگ است.
مناسبات اقتصادی و اجتماعی غلط یعنی چه؟ یعنی رواج قاچاق، رباخواری، مصرف گرایىِ افراطی و گرایش به تفاخر در استفاده از مصنوعات خارجی در مقابل نمونه های داخلی آن، که معنایش این است که کارگر ایرانی را به نفع کارگر خارجی بیکار می کند. باید افتخار به استفاده ی از مصنوعات داخلی در مردم و مسؤولان بیدار شود. در درجه ی اول خود مسؤولان و دستگاه های دولتی و قوای سه گانه، و در درجه ی بعد آحاد مردم به این نکته توجه کنند و اهمیت دهند.
وقتی مناسبات غلط اقتصادی در جامعه حاکم باشد، وقتی رانت خواری رواج داشته باشد، وقتی سوءاستفاده ی از قدرت برای به دست آوردن ثروتهای بادآورده رواج داشته باشد، کسی که تولید کننده و زحمتکش واقعی است، ناامید می شود. کشاورزی که زحمت می کشد، صنعتکاری که تولید می کند، سرمایه داری که سرمایه گذاری می کند، معدنکاری که عرق می ریزد، معلمی که در مدرسه درس می گوید، استادی که در دانشگاه تدریس می کند، قاضی یی که وقت و اعصاب خود را به کارِ صحیح صرف می کند، وقتی ببینند راه برای مناسبات غلط اقتصادی در جامعه باز است و با آن برخورد نمی شود، مأیوس می شوند. این که ما گفتیم و تأکید کردیم که باید با مفاسد اقتصادی و قاچاق مبارزه شود، به خاطر این است که این پدیده ها اساس پیشرفت کشور را دچار آسیبهای جدی می کنند.
ضلع سوم این است که مناسبات اقتصادی و اجتماعی سلامت پیدا کند؛ این، همه برعهده مسؤولان است- برعهده دولت، قوه قضاییه و مجلس شورای اسلامی- و هم برعهده آحاد مردم است. مناسبات اقتصادی و اجتماعی غلط یعنی چه؟ یعنی رواج قاچاق، رباخواری، مصرف‌گرایی افراطی و گرایش به تفاخر در استفاده از مصنوعات خارجی در مقابله نمونه‌های داخلی آن، که معنایش این است که کارگر ایرانی را به نفع کارگر خارجی بیکار میکند. باید افتخار به استفاده از مصنوعات داخلی در مردم و مسؤولان بیدار شود. در درجه اول خود مسؤولان و دستگاههای دولتی و قوای سه‌گانه، و در درجه بعد آحاد مردم به این نکته توجه کنند و اهمیت دهند.
وقتی مناسبات غلط اقتصادی در جامعه حاکم باشد، وقتی رانت‌خواری رواج داشته باشد، وقتی سوءاستفاده از قدرت برای به دست آوردن ثروتهای باد آورده رواج داشته باشد، کسی که تولیدکننده و زحمتکش واقعی است، ناامید میشود. کشاورزی که زحمت می‌کشد، صنعت کاری که تولید میکند، سرمایه‌داری که سرمایه‌گذاری میکند، معدن کاری که عرق می‌ریزد، معلمی که در مدرسه درس می‌گوید، استادی که در دانشگاه تدریس میکند، قاضی‌ای که وقت و اعصاب خود را به کار صحیح صرف میکند، وقتی می‌بینند راه برای مناسبات غلط اقتصادی در جامعه باز است و با آن برخورد نمیشود، مأیوس میشوند. این که ما گفتیم و تأکید کردیم که باید با مفاسد اقتصادی و قاچاق مبارزه شود، به خاطر این است که این پدیده‌ها اساس پیشرفت کشور را دچار آسیب های جدی میکنند.
بله؛ این اشکال وارد است. خود من یکی از کسانی هستم که به این مسأله ایراد دارم. البته اگر کسی از راه صحیح میتواند ثروت جمع کند، هیچ‌کس به او اعتراضی ندارد؛ منتها این که کسانی با سرعت به ثروتهای کذایی می‌رسند، اصلاً از راه صحیح و جز با تقلب و روشهای ممنوع و حرام امکان ندارد. منابع کشور محدود است. لازمه انباشته شدن ثروت حرام در یک جا، گود افتادن و خالی شدن کیسه عده‌ای دیگر در کنار آن است؛ همین که امیرالمؤمنین فرمود: «ما رأیت نعمه موفوره الا و فی جانبها حق مضیع». اصلاً تمام تلاش ما این است که این موضوع نباشد. تکیه ما روی مبارزه با مفاسد اقتصادی و قاچاق برای همین است. روی این خیلی کار تبلیغاتی نشده و نمی‌خواستیم هم بشود. بنده در یکی دو سال اخیر تلاش مفصلی را برای وادار کردن دستگاه‌ها- چه قضایی، چه اجرایی- به مبارزه با قاچاق شروع کرده‌ام. قاچاق، پدیده عجیبی است و همین مفاسد از آن درمی‌آید.
نکته دیگر این که ما اگر بخواهیم تولید داخلی را افزایش داده و واقعاً اشتغال ایجاد کنیم، باید مبارزه با قاچاق کالا را امری اساسی تلقی کنیم. واقعاً یکی از کارهای اساسی ما مبارزه با قاچاق کالاست و باید قرص و محکم جلو کانال انحرافی قاچاق کالا را بگیریم. به نظرم می‌رسد که در جلسه ملاقات با مسؤولین به مناسبت روز دولت در شهریورماه سال گذشته، گفتم در مورد مبارزه با قاچاق آنچه که برعهده من باشد و بتوانم برای شما انجام دهم، هیچ کوتاهی نخواهم کرد. من این مطلب را نه یک بار که مکرر گفته‌ام. در این خصوص با آقای «عبدالوهاب» هم که بسیار مرد نازنین و خوبی است، یکی دو مرتبه صحبت کرده‌ام. ما واقعاً نمی‌دانیم که در زمینه مبارزه با قاچاق، چقدر پیش رفته‌ایم.
محور چهارم، محور قاچاق است و من در این زمینه می‌خواهم تذکر بدهم. البته نگاه کلان به مسأله قاچاق و مبارزه با آن جزو سیاستهای دولت است و دنبال میشود. آقای «عبدالوهاب» هم که مسؤول این کارند، در اینجا حضور دارند. لکن به نظر من مقابله با قاچاق در استان سیستان و بلوچستان ظرافت‌هایی دارد که این ظرافت‌ها باید دیده شود. اولاً به طور جدی با قاچاق مبارزه شود؛ ثانیاً اختصاصات این استان در باب قاچاق دیده شود. واقعاً در این استان خانواده‌هایی هستند که از روی نهایت ناچاری دست به قاچاقهای کوچک و کم‌اهمیتی میزنند. فرض کنید فردی از این خانواده‌ها با مرکب خود که موتورسیکلت است، چند ده کیلومتر مسافت را طی میکند تا بتواند با جابه‌جا کردن یک جنس قاچاق، چهار هزار تومان، پنج هزار تومان و حداکثر ده هزار تومان به دست آورد! خوب؛ این فرد، قاچاقچی محسوب میشود؛ مشمول قوانین به اصطلاح ضد قاچاق هم هست. اما سؤال اینجاست که آیا مبارزه با این فرد، موردنظر است؟ یا نه؛ ما بدون این که رسماً هم اعلام شود، به گونه‌ای با وی برخورد کنیم که نوعی اغماض و مسامحه در حقش باشد و به سراغ قاچاقچی اصلی برویم که ده‌ها و بل صدها نفر از قبیل آن فرد را در اختیار دارد؛ بارها را جمع میکند، به تهران می‌آورد و در مراکزی که می‌شناسد، توزیع میکند و به فروش می‌رساند. اینجاست که وزارت کشور و ستاد مبارزه با مواد مخدر باید طرح مبارزه با قاچاق در این استان را تدوین کنند. یعنی مشخص شود که در این استان، شما چگونه می‌خواهید با قاچاق مبارزه کنید. حتماً هم از افراد وارد در مسائل استان- چه استاندار و مجموعه استانداری و چه کسانی که به هر حال تجربه و شناخت دارند- برای این امر استفاده شود.
نکته‌ای دیگر که باید به آن اشاره کنم این است که از امکانات کمیته امداد در استان حداکثر استفاده را بکنید. ظاهراً در مناطقی از استان کارگاه‌های فرشبافی دایر است که باید بیشتر مورد توجه باشد. کشتارگاه مدرنی هم که در زابل احداث شده، زمینه بسیار خوبی برای برخی فعالیت‌هاست. ما روی مسأله ورود دام از افغانستان، زیاد سخت‌گیری نکنیم. البته به شرطی که قرنطینه شوند. من نمیدانم کسانی که اطراف قضایا هستند- نیروی انتظامی یا دستگاههای دیگر- چقدر در این قضیه مؤثرند. به هر حال توجه کنید؛ قرار بر این شد که ورود دام از افغانستان- به شرط قرنطینه شدن- در این برهه از زمان اشکالی نداشته باشد؛ یعنی جزو کالاهای قاچاق محسوب نشود. بعد در آن کشتارگاه مدرن که به تازگی افتتاح شده است، دام را ذبح و گوشتش را بسته‌بندی کنند. این در واقع واردات مطلوب گوشت است. شما این را مصوبه فرض و دنبال کنید. من در پایان جلسه به آقای ستاری‌فر عرض میکنم که ستاد توسعه محور شرق را هرچه ممکن است فعالتر کنید. یعنی همه این بحث‌ها و حرفها انشاءالله در آن ستاد مطرح شود و پیگیری‌هایی که بر آنها تأکید شد، مدنظر قرار گیرد. این ستاد همچنین میتواند بعضی از پیگیری‌هایی را که برعهده شورای امنیت کشور یا دیگر نهادهاست، جویا شود و خود پیگیری کند. البته این، علاوه بر کارهایی است که مربوط به بقیه بخشهای اجرایی دولت است. دبیرخانه ستاد را نیز که به عهده استانداری است، هرچه ممکن است فعالتر کنید. ستاد مزبور در واقع روزنه اصلی برای ورود در ساحت وسیع فعالیت اقتصادی و عمرانی در استان است.
بنده توصیه میکنم که جوانان عزیزمان به خودسازی علمی و اخلاقی و معنوی اهمیت دهند. شما مردان و زنان مؤمن و فرزانه و آگاه هستید که میتوانید به معنای حقیقی کلمه این منطقه از کشور را به آن سطح آبادی و نعمت برسانید که شایسته کرامت حقیقی این مردم است. امروز جوانان عزیز ما نهال‌هایی هستند که بالنده و بارور خواهند شد. نظام اسلامی راه بلندی در پیش دارد. ما قانع به این نیستیم که حکومتی دینی تشکیل دهیم و موازین دینی هم تا حدی که میتوانیم در آن رعایت شود. ما بایستی بتوانیم کشورمان را الگو کنیم؛ باید بتوانیم کاری کنیم که ایران اسلامی مانند پرچم و شب چراغی همه دلها و چشم‌ها را در دنیای اسلام به سوی خود جذب کند و راه را به همه نشان دهد؛ اما دشمن درست عکس این را میخواهد. آن کسانی که منافعشان با انقلاب اسلامی تهدید شد؛ آن کسانی که از سر سفره چرب و نرم رژیم طاغوت که مال مردم را در حلقوم دیگران می‌کرد، با انقلاب و نظام اسلامی محروم شدند، همه همتشان این است که نگذارند نظام اسلامی به آن هدفهای والا دست پیدا کند. لذا من میگویم که این شرارت ها و ناامنی‌ها و این کاروان‌های قاچاق مواد مخدر که در مرزهای شرق و جنوب شرقی کشور ما مشاهده میشوند- چه خود آن اشرار بدانند، چه ندانند- از سوی ریشه‌های سیاسی تشویق میشوند. در همین سفر یک جای دیگر هم گفتم که ما اطلاع داریم عوامل و مأموران برخی از رژیم‌های استکباری با اشرار این منطقه تماس گرفته‌اند و آنها را تشویق به شرارت کرده‌اند. آنها چه می‌خواهند؟ مقصودشان چیست؟ مقصودشان این است که همان کارهایی که شما مطرح میکنید و ما در آن همت می‌گماریم، تحقق پیدا نکند؛ مردم در زیر سایه نظام اسلامی احساس آسایش و آرامش نکنند و ملت‌های مسلمان دیگر بگویند که نظام اسلامی نمی‌تواند. آنها می‌خواهند الگویی از اداره و مدیریت اسلامی در این سرزمین شکل نگیرد که چشم مسلمانان را به خود متوجه کند؛ هدفشان این‌هاست. گاهی با تلاشهای سیاسی و ایجاد اختلاف، گاهی با تحریک اشرار و ناامنی و گاهی نیز با اخلال در ارتباطات اقتصادی و سازندگی بین‌المللی مقصودشان را دنبال میکنند؛ مانند این که دولت با یک طرف خارجی برای یک فعالیت اقتصادی مذاکره میکند، بعد از مدتی باخبر می‌شویم که مأمور سی.آی.ای آمریکا آن طرف خارجی را تهدید و تطمیع کرده تا این فعالیت را متوقف کند! البته به فضل الهی تاکنون نتوانسته‌اند کاری انجام دهند، در آینده هم نخواهند توانست؛ اما آنها از شرارت کم نمیگذارند و زهر خود را می‌ریزند.
شما طوایف و قبایل مختلف بلوچ و سیستانی، مرزدارید و مرزبانید. همانطور که بعضی از آقایان گفتند، سنگربانید. این شغل، قابل ستایش است. کشورهای افغانستان و پاکستان، مشکلات عدیده‌ای دارند. شما در بخشی سنگربان کشورید که طولانی‌ترین مرزها را با این کشورها دارد. مشکلات همسایگان ما نباید به مردم ما تحمیل شوند؛ این وظیفه بزرگی است. مسؤولان کشور موظفند و مردم- طوایف مرزدار و مرزبان- هم وظایف سنگینی برعهده دارند. برخورد با اشرار و کسانی که همت آنها قاچاق مواد مخدر و ایجاد ناامنی است، امری دشوار و مسؤولیتی سنگین است. البته دستگاه نظامی و انتظامی دولت جمهوری اسلامی برخوردی مقتدرانه کرده و خواهند کرد؛ لیکن این امر وظیفه دشوار مهمی را که مرزبان این منطقه شناخته شده‌اند، از دوش آنها برنمی‌دارد. هم شما موظفید و هم آنها موظفند.
خوشبختانه در اینجا، دستگاههای نظامی و انتظامی، تلاشهای بسیاری کرده‌اند. این استان در حدود دو هزار شهید دارد. بسیاری از این شهدا، در مبارزه با قاچاق مواد مخدر به شهادت رسیده‌اند. البته به من گفتند که بعضی از علمای اهل سنت به قاچاقچی‌ها میگویند که عملشان مباح است و اشکال ندارد. من گفتم: بعید میدانم؛ چنین چیزی فاجعه است. چطور ممکن است پولی که از طریق قاچاق به دست می‌آید، مباح باشد. قاچاقی که خلاف قوانین کشور یک ماده سمی مهلک را توزیع میکند، اعتیاد ایجاد میکند، مملکت را فلج، خانواده‌ها را بیچاره و زنان را از شوهران و جوانان را از پدران و مادران جدا میکند، آنها را به فساد و فحشا می‌کشاند و جوانان را نسبت به دزدی و فحشا و آلودگی دامن و خودفروشی بی‌پروا میکند، چگونه میتواند عملش مباح باشد؟! سحت محض است. مراقب و هوشیار باشید. عده‌ای، حرفی را از زبان کسی میگیرند و به گوش یک قاچاقچی می‌رسانند که قاچاق مواد مخدر، اشکال ندارد. آن فرد هم به خیال آن که کار مباح و مشروعی میکند، به عمل خود ادامه میدهد. باید با این پدیده مبارزه کرد. این پدیده مهم و خطرناک است. من از شما علما و روحانیون انتظار کار امنیتی و نظامی ندارم. این کارها متولیانی دارد. کاری که شما میتوانید انجام دهید و اگر انجام ندهید، متولی دیگری ندارد، کار ساختن فکرهاست. ارزش این کار اگر از کارهای دیگر بیشتر نباشد، کمتر نیست.
در این استان، مسأله امنیت یک مسأله اساسی است. همسایگی با دو کشور و در مسیر قاچاق اجناس خطرناک و موادمخدر و غیره قرار گرفتن، برای این استان یک وسیله ناامنی است. یکی از وظایف حتمی مسؤولان، برخورد با این پدیده است. قاچاق مواد مخدر یعنی سوداگری مرگ، سوداگری بیماری، سوداگری از کار افتادگی استان‌ها و نابود کردن نسل جوان. هیچ مجوز شرعی برای چنین کار جنایتکارانه‌ای وجود ندارد. همه قشرهای مردم عزیز این استان باید در قبال مسأله قاچاق مواد مخدر حساس باشند. البته خطر قاچاق منحصر به قاچاق‌چیان کلان هم عامل تهدیدند، زیرا تجارت و داد و ستد سالم کشور را تهدید میکنند. دولت و مسؤولان خود را در قبال این مسائل موظف میدانند. مردم هم باید کمک کنند آحاد مردم عزیز این استان باید وظیفه همکاری نکردن با اشرار و قاچاق‌چیان را همیشه به کسانی که به این نکته توجه ندارند، گوشزد کنند راه صحیح و سالم بازرگانی، که مردم این استان دارای میل داد و ستد و بازرگانی‌اند، باید بر روی مردم باز شود.
در زمینه قاچاق من دوست ندارم افراد بی‌گناهی به خاطر مقداری جنس، سرمرز دچار زحمت و آسیب شوند، اما پدیده قاچاق را دست کم نگیرید پدیده مهمی است و واقعاً در امر اقتصاد، فلج کننده است. قاچاق به مرزهای شما محدود نمیشود و شما هم تنها استان مرزی نیستید. این پدیده در کل کشور وجود دارد جاهایی هست که چندین برابر استان شما قاچاق میشود مانند استانهای جنوبی، با این پدیده باید مقابله و مبارزه کرد. ما باید چه کار کنیم؟ ما به نیروی انتظامی چه بگوییم؟ بگوییم مبارزه بکن یا نکن؟ به دولت چه بگوییم؟ بگوییم مبارزه بکن یا نکن؟ من میدانم شما چه می‌گویید من هم معتقدم که حدود و جوانب قضایا باید رعایت شود منتها سیاست کشور را مقابله با قاچاق قرار دهید یعنی این سیاست را به عنوان یک سیاست پذیرفته شده قبول کنید از طریق قاچاق، مفاسد گوناگون فراوانی به وجود می‌آید همه‌اش قاچاق موز و لوازم بلور و امثال اینها نیست قاچاقهای دیگری هم وجود دارد که شما خودتان هم از آنها راضی نیستید من وقتی به استانهای مرزی می‌روم مثلاً همین استان اردبیل که سال گذشته به آنجا رفتم، یا بعضی جاهای دیگر یکی از شکایاتی که مردم زیاد به ما میکنند، مسأله قاچاق است یعنی مردم، خانواده‌ها و جوانان قاچاقچی غافلی که به آنها وابسته‌اند، خودشان گرفتارند. ما باید اشتغال ایجاد کنیم تا این جوان بیاید مشغول کار شود. بنابراین حل مشکل شما برگشت به ایجاد اشتغال است. برای مقابله با قاچاق کار حاد و به قول شما امروزی‌ها، اورژانسی- عبارت است از این که با استفاده از نیروی انتظامی با این پدیده مقابله کنیم اما کار عمیق صحیح واقعی عبارت است از ایجاد اشتغال. شما به این مسأله اهمیت دهید و در مجلس دنبال این کار باشید و از دولت هم بخواهید من هم نسبت به این قضایا مجدم. من دایم نقاط اساسی و کلیدی مسائل اقتصادی کشور را به دولت تذکر می‌دهم و روی آنها سفارش و تأکید و پیگیری میکنم و گزارش می‌خواهم. انجام کار و مسوولیت به عهده آنهاست، مطالبه و پیگیری به عهده ما وظیفه شما هم عیناً همین است باید علاوه بر قانونگذاری، پیگیری کنید تا انشاءالله این کارها انجام شود.
ما باید به جایگاه بخش صنعت در کشور توجه کنیم همانطور که اشاره کردند و درست هم هست پیشقراول توسعه اقتصادی کشور،بخش صنعت است. بخش صنعت را باید با تدبیر، مدیریت و امکان دادن و میدان دادن به سرمایه‌های مردم که بتوانند در بخش صنعت سرمایه‌گذاری کنند پیش برد. ما این را در سیاستها هم آورده‌ایم. این اقدام باید به دور از هرگونه حرکت امتیازجویانه و امتیاز خواهانه باشد چه برای بخش دولتی و چه برای عناصری که از امتیاز استفاده میکنند. ما قویا معتقدیم که فساد مالی و اقتصادی در تشکیلات مسوولان موظف و در میان آنها، به بدنه اقتصادی کشور سرایت میکند، لذا باید جلو آن گرفته شود. این مبارزه‌ای که ما در پیام اخیر، مسوولان قوای سه گانه را به آن دعوت کردیم باید جدی گرفته شود. این وسیله‌ای برای احساس امنیت و اطمینان سرمایه‌گذار سالم است سرمایه‌گذاری که قصد سوء استفاده ندارد قصد استفاده دارد. البته هر کس که سرمایه‌گذاری میکند برای سود سرمایه‌گذاری می کند اشکالی هم ندارد سود مشروع است. باید بین سود مشروع و نامشروع فاصله ایجاد کرد باید جلو سودهای نامشروع که عمدتاً به خاطر عدم تعهد و دلسوزی و همچنین لغزشهای گوناگون از سوی بعضی از مسوولان و مدیران است گرفته شود و با پدیده قاچاق به معنای حقیقی کلمه مبارزه گردد. من اخیراً به مسوولان محترم این نکته را گفته‌ام، به رئیس جمهور محترم هم آن را مؤکداً گفتم که پدیده قاچاق و قاچاق فروشی، ضربه به اقتصاد و هویت ملی کشور و همه برنامه‌ریزیهاست. این از لحاظ شرعی، یک عمل ممنوع و حرام قطعی است چون موجب افساد است. جای مقابله با فساد قاچاق فقط مرزها نیست. جنس قاچاق را باید دنبال کرد تا آن جایی که در معرض فروش قرار داده میشود جنس قاچاق تولید داخلی را تضعیف، اشتغال ناسالم را ترویج و اشتغال سالم را محدود میکند. بخش بازرگانی و بخش تولید و صنعت میتوانند به هم کمک کنند بازرگانی کشور میتواند در خدمت ترویج تولیدات داخلی قرار گیرد. ما بحمدالله در بخشهای مختلف اقتصادی و در اصناف مختلف، انسانهای مؤمن، خدوم، علاقمند و دلسوز زیاد داریم چرا باید به این انگیزه‌های پاک و مطهر بدبین بود؟ همین اصناف و بازار کسانی بودند که در دوران اختناق به این نهضت کمک کردند. امام فرمود، اصناف بازوی قدرتمند نهضتند. همینطور هم بود اینها تلاش و مجاهدت کردند تاجر و کاسب بازاری سرمایه خودش را در معرض تطاول مأموران بی‌انصاف رژیم سفاک گذشته قرار داد، برای اینکه به مرجع تقلید و به دین خود و نهضت اسلامی کمک کند اینها را نباید فراموش کرد در ماههای قبل از پیروزی انقلاب، صنعتگران و کارگران کشور بزرگترین ضربه را بر پیکر رژیم پوسیده سفاک پهلوی وارد کردند. اینها را نباید فراموش کرد در دوران جنگ، کارگران و بسیاری از صنعتگران ما با فداکاری توانستند حرکت صنعتی را در کشور از توقف و رکود و مرگ نجات دهند مردم، مؤمن و متعهدند. مسوولان باید با همان روحیه تعهد، علاقمندی به مصالح مردم توجه به مصالح عالیه انقلاب و پاکدامنی و پاکدستی، این حرکت عظیم را ادامه دهند.
البته مسأله دوبی و آن شرکتهایی که شما (11) گفتید که راست هم هست و همینطور است عوامل دیگری دارد. بعضی از آنها همان سوء استفاده کنندگانند. در اینجا کمتر سوء استفاده میشود اما در آنجا راحت‌تر میتوانند و از بعضی رقابتها به دور هستند لذا به آنجا میروند و امتیازی هم به آنها میدهند در دوبی سرمایه‌دار و تاجر محلی به طور طبیعی سهمی از درآمد هر شرکتی که به آنجا برود دارد لااقل از محل اجاره آن مکان درآمد گزافی دارد. بنابراین آنها سود خودشان را میبرند لذا اینها را آزاد می‌گذارند تا هر کاری می‌خواهند بکنند، ولی ما در زمینه واردات و صادرات و قاچاق و امثال اینها نمی‌توانیم اینگونه عمل کنیم لذا اینطوری پیش می‌آید. تعدادی هم شرکتهای دولتی هستند شما می‌دانید که بنا شد دولت در این زمینه اقدام جدی کند و نگذارد این کارها انجام گیرد و این شرکتها به آنجا بروند به هر حال امنیت سرمایه‌گذاری ابعاد گوناگون دارد نباید فقط به یک نقطه توجه کنید آن هم نکته‌ای که احیاناً در ارزیابی آن دقت لازم نشده باشد.
ما در این سفر، فرصت پیدا میکنیم که هم به مسوولان استان توصیه‌های لازم را بنماییم، هم به فضل پروردگار به مسوولان کشور. تربیت نیروی انسانی مستعد، جزو کارهای مهم است. پرداختن به کشاورزی در این استان، جزو کارهای مهم است. این زمینهای حاصلخیز و این مراتع سرسبز، میتواند کشاورزی و دامداری این استان را در اوج قابلیتهای خود مورد بهره برداری قرار دهد. تجارت حلال و قانونی با آن سوی مرز، میتواند راهگشای بسیاری از بن بستها باشد؛ به علاوه جلو تجارتهای حرام و غیر قانونی و قاچاق و کارهای خلافی را هم که متأسفانه در بخشی از گوشه و کنارها انجام میگیرد، بگیرد.
اولاً هر کدام از شما که برای بازدید به منطقه و خطوط رفتید، سلام مرا به تک تک نفراتتان برسانید و به آنها خدا قوت بگویید. نکته‌ی دوم این است که برای ارتش – البته این حرف عیناً برای سپاه هم قابل تطبیق است – مبارزه با کسانی که در منطقه‌ی مرزی ناامنی به وجود می‌آورند، یک مأموریت قابل قبول و منطقی است. فرق نمیکند، کسی که ناامنی به وجود می‌آورد، یک قاچاقچی باشد که مواد مخدر حمل میکند، یا یک دزد سرگردنه بگیر باشد. درست است که نوع دوم این مسأله الان شاید در این منطقه به این شکل نباشد – هر چه هست، در خدمت حمل و نقل مواد مخدر است – اما مقصود من این است که مأموریت اصلی شما اعاده و استقرار امنیت در این منطقه‌ی مرزی است. مسأله مواد مخدر، مسأله‌ی ثانوی برای شماست. ممکن است برای نیروی انتظامی این مسأله، ثانوی نباشد – مسأله‌ی اول محسوب شود – اما شما یا سپاه که در این مرزها مستقرید، مسأله‌ی اصلی‌تان، حفظ امنیت است. من می‌خواهم تأکید کنم، در گزارشها هم روی این تکیه نکنید که ما با کاروان قاچاق تریاک چگونه برخورد کردیم؛ چون برای شما تفاوتی نمیکند که این کاروان قاچاق تریاک است، یا قاچاق اسلحه است، یا اشرار است. شما با همه‌ی عناصری که امنیت شهروندان، راهها و مرزها را در این منطقه مختل میکنند، مواجهید. در گزارشها هم این تعبیرات را به کار ببرید و طراحیهای شما هم بر این اساس باشد.
نکته‌ی سوم این است که چون این مرزها، مرزهای قاچاق است – آن هم قاچاق تریاک – به فکر افراد خودتان باشید؛ یعنی برای من حفظ سلامت افراد شما همان قدر اهمیت دارد که حفظ این مرزها اهمیت دارد. اگر فرض کنیم شما در این مرزها امنیت را مستقر میکنید، اما بخش قابل توجهی از نیروی خود را از لحاظ سلامت مزاجی – به معنای آلودگی به این چیزها – یا سلامت اخلاقی از دست می‌دهید، این برای ما یک خسارت است. حداقل هموزن با آن چیزی است که به دست آورده‌ایم؛ یعنی در واقع یربه‌یر کرده‌ایم و چیزی به دست نیاورده‌ایم. شاید این سنگینتر از آن هم باشد؛ چون این در بلند مدت روی آینده‌ی ما هم اثر می‌گذارد. بنابراین به شدت به این مسأله توجه کنید. برای من بسیار مهم است که شما از نفرات خود – از سربازتان، از درجه‌دارتان، از افسرتان – به معنای حقیقی کلمه حراست کنید.
دوم این که اگر درست نگاه کنید، خواهید دید بلای قاچاق، در همه‌ی مناطقی که این قضیه رایج است – از جمله در استان شما – به تشویق دشمن انجام میگیرد. زمان پهلوی – زمان طاغوت – گذشت. زمانی که می‌خواستند این طور وانمود کنند که استان هرمزگان، استان قاچاق چیهاست، گذشت. مردم این استان نشان دادند که این جا استان انسانهای بیدار، هوشیار، آگاه، کارآمد، شجاع و با ایمانی است که حاضرند با زحمتکشی زندگی کنند و در هنگام خطر، وظیفه‌ی بزرگ خودشان را انجام دهند و دست به طرف کارهای خلاف دراز نکنند.
من عرض کردم که ان شاء الله در همین سال، یک بار دیگر به استان هرمزگان خواهم آمد؛ اما دلم میخواهد به شما مردم عزیز این استان بگویم: عزیزان من! به طور جدی همه‌ی شما نگذارید که مبارزه با قاچاق، مخصوص دولت باشد.
همه‌ی مردم استان، همه‌ی جوانان و همه‌ی آگاهان که میدانند قاچاق برای یک کشور و یک استان، خطر امنیتی و اقتصادی دارد؛ خطر اخلاقی و هزار گونه اشکال دارد – کار قاچاق و معاملات قاچاق؛ این که ارز کشور را ببرند و چیزهای غیر لازم وارد کنند؛ از قوانین تخلف کنند و جانها و مالها را در معرض تلف قرار دهند – حرکت و معامله‌ای بر اساس نامردمی است!
کسانی که این را میدانند – یعنی همه‌ی جوانان خوب؛ همه‌ی مردان و زنان خوب؛ همه‌ی انسانهای با انصاف و مؤمن – باید در مقابل چنین پدیده‌ی زشتی ایستادگی کنند؛ نه این که به عهده‌ی بخشی از دولت بگذارند – آن هم نیروی انتظامی – که بتواند با قاچاق مبارزه کند. مردم باید با قاچاق مبارزه کنند.
امیدوارم آن سفر بعدی که می‌آیم. چند چیز را در این استان مشاهده کنم – البته آنها را شاید ان شاءالله به مسوولین استان، امام جمعه‌ی محترم، استاندار محترم و بعضی مسوولین دیگر بگویم؛ اما به شما هم میگویم – یکی این که ببینیم ان شاءالله وضع استان از لحاظ مبارزه با حرکت غلط قاچاق، از حالا بهتر باشد.
بیانات در جمع مردم ارومیه در استادیوم [
خدا را شکر میکنیم که مسوولین دولتی و دولت خدمتگزار در زمینه‌ی سازندگی، به کارهای جدی مشغول شده است. شما امروز هر جای کشور را نگاه کنید، آثار سازندگی مشهود است. هم سازندگی ویرانیهای جنگ و هم از آن بالاتر، سازندگی نسبت به کوتاهی ها و ویرانی ها و خراب کردن های دوران قبل از انقلاب؛ یعنی دوران حکومت طاغوت. سازندگی در این استان هم شروع شده و کارهای زیادی انجام گرفته است. اما باید مردم همت کنند، مسوولین دولتی کمک کنند تا این استان آباد، این استان با استعداد، این استانی که مردم کننده‌ی کار و با استعدادی هم دارد، بتواند یک استان نمونه شود. من در گزارش هایی که داده شده است، نگاه کردم و آنچه که به نتیجه رسیدم، این است که در این استان، بیکاری، یک معضل است. رواج قاچاق، یک معضل بزرگ است. یک عده راه قاچاق را که راه بسیار ناسالمی است در پیش گرفته‌اند؛ هم به مردم و هم به استان ظلم میکنند. تولید داخلی را به شکست می‌کشانند. به جای این که به تولید روی آورند و کشور و شهر و استان خودشان را آباد کنند، به کارهای ناسالم و خلاف قانون می‌پردازند که یقیناً جز فساد برای مردم، هیچ اثری ندارد؛ اگر چه برای خود آنها پول های باد آورده‌ای را به ارمغان می‌آورد! این هم یک معضل است. معضل فرهنگی هم در این استان، کم و بیش هست.